Podczas gdy jeszcze niedawno fanów krótkich nart nie traktowano poważnie, coraz więcej miłośników białego szaleństwa odkrywa dla siebie uroki tej dyscypliny. Pierwotna „wielka stopa” przekształciła się w narty typu shortcarver, które zyskały nawet własną dyscyplinę w narciarstwie alpejskim. Poniżej wyjaśniamy, co określa się mianem fun-carver, co czyni je wyjątkowymi i dla jakich narciarzy krótkie narty są najlepszym rozwiązaniem.
Czym są fun-carver?
Fun-carver mają maksymalnie jeden metr długości i, w przeciwieństwie do krótkich ostrzy, mają zarówno wsporniki, jak i wiązania zabezpieczające. Ich promień konstrukcyjny wynosi maksymalnie dziesięć metrów, w niektórych przypadkach nawet do 15 metrów, co pozwala narciarzom wykonywać szczególnie wąskie i szybkie zakręty.
Od pomocy we wspinaczce górskiej po własną dyscyplinę
Fun-carvers zostały po raz pierwszy stworzone w 1930 roku. Były one wykorzystywane głównie do zjazdów na miękkim śniegu wiosennym (tzw. „firnie”) i stromych zboczach. W tym czasie miały one na celu ułatwienie zejścia alpinistom. Było to praktyczne rozwiązanie: nie potrzebowali oni dużo miejsca i mogli jeździć w górskich butach.
Jednak zachowanie na nartach jest zupełnie inne niż w przypadku normalnych nart, ponieważ wymagają one większego odchylenia do tyłu. Prędkość jest kontrolowana przez ruchy w przód i w tył. Jeśli przenosisz ciężar do przodu, przyspieszasz – jeśli przenosisz go do tyłu lub wciskasz pięty w śnieg, zwalniasz prędkość. Z tymi nartami można hamować nawet podczas jazdy na wprost.
Z tych „desek” rozwinęły się dwa warianty krótkich nart: pierwsze, zwane również Figl, o maksymalnej długości 66 centymetrów, a także nieco dłuższe fun-carver.
W latach 50-tych krótkie narty były produkowane seryjnie, a w latach 60-tych odbyły się pierwsze wyścigi narciarskie z „shortys”.
Tylko kilka firm wyprodukowało krótkie narty. Do najbardziej znanych należą model „Big Foot” Kneissl i „Snowblade” Salomona. W ten sposób, te marki stały się również rozpoznawalne jako nazwy dla fun-carver.
Choć fun-carverzy nie byli początkowo traktowani poważnie, w międzyczasie rozwinęła się osobna dyscyplina. Podczas gdy Figlis nie są już produkowane, oryginalne fun-carver rozwinęły się w shortcarver – wariant narciarstwa alpejskiego uznawany przez FIS.
Konkursy z użyciem shortcarver odbywają się w różnych dyscyplinach, takich jak slalom, slalom gigant i nie tylko. Odbywają się one głównie w marcu i kwietniu. W Niemczech w dniu 20 marca 2005 r. zorganizowano pierwsze Międzynarodowe Mistrzostwa Niemiec w shortcarvingu. Wraz z rosnącą popularnością krótkich nart, shortcarver ponownie pojawiły się w asortymencie prawie wszystkich producentów.
Ale co dokładnie sprawia, że jazda na shortcarver jest tak wyjątkowa?
Krótkie narty, świetna zabawa
Niezwykłą rzeczą w shortcarver jest sposób ich prowadzenia: ze względu na ich wąską konstrukcję w środku, krótkie narty i ich wąski promień, shortcarver umożliwiają bardzo wąskie zakręty od siedmiu do dwunastu metrów.
Narciarze mogą bardzo mocno przechylać się w kierunku zakrętu i szczególnie intensywnie odczuwać siłę odśrodkową. W przeciwieństwie do nart carvingowych, short są używane do wykonywania krzywizn bardzo blisko ciała.
Shortcarver są zasadniczo polecane zarówno dla początkujących, jak i bardzo doświadczonych narciarzy. Również tutaj różnorodność krótkich nart polega na ich konstrukcji.
Szczególnie początkujący dorośli mogą mieć problemy z jazdą na długich nartach. Obracanie klasycznych nart nie jest łatwe, a obawa przed utratą kontroli i upadkiem jest wysoka, tak że niektórzy dorośli mają trudności nawet z podstawowymi technikami, takimi jak równoległe zakręty czy hamowanie.
To jest dokładnie miejsce, w którym shortcarver mogą się okazać pomocne. Ponieważ krótkie narty mogą być łatwo obracane, co oczywiście zmniejsza również strach przed upadkami i urazami. Dzięki temu narciarze mogą skoncentrować się na technice i szybciej nauczyć się jeździć na nartach. Gdy tylko bezpiecznie staną na krótkich nartach, mogą po jakimś czasie zamienić je na klasyczne narty.
Metoda jazdy na krótkich nartach dla początkujących została rzekomo opracowana po raz pierwszy przez instruktora narciarskiego Martina Puchtlera. Jeden z jego dorosłych studentów powtórzył kurs dla początkujących po raz trzeci bez żadnego sukcesu. Jako ostatnią desperacką próbę, kazał uczniowi wypróbować zardzewiałe stare narty, które były o 40 centymetrów krótsze. Dzień później uczeń zrozumiał, jak jeździć na nartach i mógł bezpiecznie szusować.
Wciąż istnieją szkoły narciarskie, które uczą niektórych uczniów jazdy na krótkich nartach właśnie z tych powodów. Gdy tylko po zakończeniu fazy nauki pojawią się strome zjazdy, krótkie narty nie są już zalecane dla początkujących.
Na stromych wzgórzach, gdzie rozwija się dużą prędkość, krótkie narty nie są odpowiednie dla początkujących. Jazda na wąskich zakrętach wymaga najwyższej koncentracji, dobrej koordynacji i równowagi. Jako narciarz, musisz mieć wystarczające doświadczenie, mieć opanowaną technikę skrętu i bardzo dobrze kontrolować swoje narty, aby ochronić się przed upadkiem na krótkich nartach. Dla początkujących może się to okazać zbyt ryzykowne.
Najważniejsze pytania dotyczące fun-carver
Czym są fun-carvers?
Fun-carver to termin na mocno wytaliowaną, krótką nartę o maksymalnej długości jednego metra. Zostały one opracowane w 1930 roku jako narty dla alpinistów, co później doprowadziło do powstania dwóch krótkich nart: Figl i Fun-Carver. Jednym z najbardziej znanych modeli jest „Big Foot” Kneissl. W międzyczasie fun-carver został zastąpiony przez shortcarver.
Jaka jest różnica między shortcarver a carver?
Te pierwsze są krótsze niż opcja carver i oferują mniejszy promień łuku.
Co sprawia, że shortcarver są tak popularne?
Wąski promień shortcarver zapewnia bardzo ciasne zakręty i szczególnie intensywne odczuwanie siły odśrodkowej. To wspaniałe uczucie dla doświadczonych narciarzy.
Dla jakich narciarzy nadają się krótkie narty?
Z jednej strony nadają się one do zapewnienia początkującym większej stabilności podczas skręcania, dzięki czemu mogą przyzwyczaić się do techniki przed przejściem na dłuższe narty. Generalnie podczas jazdy krótkie narty są bardziej dla doświadczonych narciarzy, którzy potrafią dobrze kontrolować narty, są bardzo sprawni i potrafią utrzymać dobrą równowagę. Niebezpieczeństwo upadku przy dużych prędkościach i ciasnych zakrętach jest odpowiednio większe.
