Każdego roku jesienią elita narciarstwa rozpoczyna zmagania w Pucharze Świata. Trasy, po których ścigać się będą zawodowcy, są uważane za „sprawdzian odwagi” dla każdego ambitnego sportowca zimowego. SnowTrex przygotował najbardziej znane trasy zjazdowe Pucharu Świata, które nadają się również dla amatorów. Kto ośmieli się na zjazd jedną z tych tras?
Przegląd tras Pucharu Świata
| Trasy | Ośrodek | Kraj |
|---|---|---|
| Lauberhorn | Wengen | Szwajcaria |
| Saslong | Gröden | Włochy |
| Streif | Kitzbühel | Austria |
| Planai | Schladming | Austria |
| Kandahar | Garmisch-Partenkirchen | Niemcy |
| Chuenisbärgli | Adelboden | Szwajcaria |
| Olympia-Abfahrt | Cortina d’Ampezzo | Włochy |
| Pista Stelvio | Bormio | Włochy |
| Gran Risa | Alta Badia | Włochy |
| Oreiller-Killy | Val d’Isère | Francja |
Lauberhorn – Wengen/Szwajcaria
Lauberhorn jest najdłuższym zjazdem w Pucharze Świata w Wengen i ma niecałe 4,5 km. Ponadto osiągane są tutaj najwyższe średnie prędkości w obecnej konkurencji. Maksymalne nachylenie 42 procent nie jest tak wysokie jak na innych trasach. Cechą charakterystyczną trasy Pucharu Świata ze spektakularnym widokiem na Eiger jest przełęcz przy Hundskopf, przebiegająca między dwoma skałami. Kolejne słynne przełęcze to Minschkante, Canadian Corner i Finish-S, które na sam koniec wymagają od narciarzy nie lada kondycji.
Saslong – Val Gardena/Włochy
Trasa Pucharu Świata pod Langkofel jest znany ze swoich muld, jednego z najbardziej znanych odcinków Pucharu Świata. Połączenie trzech wzniesień, pierwotnie nazywane „skokiem kangura”, znajduje się w przybliżeniu na środku trasy Pucharu Świata. Szczególnie drugie i trzecie skoki są trudne do wykonania. I nawet po przekroczeniu linii mety, koncentracja jest nadal wymagana: ostatni odcinek jest szczególnie wąski. Przed laty przewagę na Slalong mieli przede wszystkim słabsi narciarze z wyższymi numerami startowymi: po południu słońce wychodzi za Langkofel i trasa staje się szybsza. Problem został jednak rozwiązany dzięki zmianie czasu zjazdu.
Streif – Kitzbühel/Austria
Jest to prawdopodobnie jedna z najbardziej znanych tras – nie tylko ze względu na sławnych narciarzy, którzy rywalizują ze sobą w Kitzbühel podczas wyścigu Hahnenkamm. I zdecydowanie wzbudza największy respekt. Do 85% nachylenia, skoki o szerokości do 80 m, prędkość maksymalna do 140 km/h – wyścig Hahnenkamm jest jednym z najtrudniejszych na świecie. Streif o długości 3312 m posiada wszystkie elementy klasycznego zjazdu: ostre krawędzie terenu, strome zbocza, ostre zakręty, spektakularne wzniesienia, krótkie podjazdy. Mausefalle” o nachyleniu 85%, strome zbocze i Hausbergkante uważane są za odcinki krytyczne. Przeciętni narciarze mogą je ominąć tak samo jak dwaj pozostali – są one oznaczone jako „ekstremalne trasy narciarskie”. Czerwona trasa „Streif-Familienabfahrt” biegnie wokół niego. Szansa dla każdego, by poczuć atmosferę Pucharu Świata.
Planai – Schladming/Austria
Miejscowa góra Schladming, Planai, jest od wielu lat miejscem, w którym odbywają się Mistrzostwa Świata w Narciarstwie alpejskim. Ponieważ to właśnie „nocny wyścig” przyciąga co roku największą liczbę widzów w całym Pucharze Świata: do 60.000 osób przekształca tamtejszy teren narciarski w morze kolorów. Po ostatnim wyścigu o Puchar Świata, który odbył się tutaj w 1990 roku, Schladming powrócił do kalendarza wyścigów w 1997 roku. Od 2001 roku nocny wyścig zawsze odbywa się we wtorek po wyścigu Hahnenkamm.
Kandahar – Garmisch-Partenkirchen/Niemcy
Legendarny Kandahar jest częścią tras Pucharu Świata od 2009 roku i posiada najbardziej stromą sekcję wszystkich zjazdów z Pucharu Świata: z niewiarygodnym nachyleniem 92%,które zmusza narciarzy do wytężonej pracy nawet przed samą metą. Nic dziwnego, że ten odcinek nosi nazwę „free fall”. Pozostałe odcinki są również wyjątkowe: na zboczu Trög jest nachylenie 63%, co pozwala na przyspieszenie do 140 km/h wkrótce po starcie. Mocne nerwy i nogi to podstawa!
Chuenisbärgli – Adelboden/Szwajcaria
Slalom gigant w Chuenisbärgli nad Adelboden jest uważany za jeden z najtrudniejszych na świecie. Oprócz Adelboden, tylko Kitzbühel i Wengen są obecne w kalendarzu imprez od początku Pucharu Świata w 1967 roku. Za każdym razem około 40.000 odwiedzających szturmuje to niewielkie miasteczko. Stoki startowe i mety są szczególnie strome, a stoki Pucharu Świata mocno nachylone. Na tutejszej górze Adelboden dostępnych jest kilka różnych wariantów toru: do wyścigów Pucharu Świata, ale także do Pucharu Europy i innych imprez FIS.
Olimpijski zjazd w dół – Cortina d’Ampezzo/Włochy
Mimo całej prędkości, jaką można pokazać na olimpijskim zjeździe w Cortina d’Ampezzo, nie można tu przegapić wspaniałego widoku. Trasa znajduje się w regionie Dolomitów wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i oferuje zapierające dech w piersiach widoki ze względu na swoje słoneczne położenie. Jest to jeden z najpiękniejszych i najbardziej popularnych kursów Pucharu Świata. Profesjonaliści wyścigów narciarskich startują na wysokości około 2.300 m bezpośrednio pod Tofane.
Pista Stelvio – Bormio/Włochy
Strome, szybkie, kręte – to Pista Stelvio we włoskim Bormio. Zazwyczaj na krótko przed przełomem roku mężczyźni organizują tu wyścig o Puchar Świata. La Stelvio”, jak nazywają to Włosi, jest kochany i nienawidzony, ponieważ nie wybacza absolutnie nic. Początek już zapiera dech w piersiach: przy nachyleniu 63%, sygnał startu jest najbardziej stromy w zawodach. Dwa szybkie zakręty prowadzą bezpośrednio do skoczni Rocca na początku. Decydującym odcinkiem toru jest trawers Carcentina, najszybszy strzał San Pietro, który jest inicjowany przez skok San Pietro.
Gran Risa – Alta Badia/Włochy
Narciarze na Gran Risie w Alta Badia nie mają się z czego śmiać, jak sugeruje włoska nazwa tej trasy. Cała długość stoku prowadzi przez ścieżkę w lesie sosnowym. Ze względu na położenie w cieniu, tor przypomina zwykle płytę lodową. Od 1990 roku Alta Badia jest corocznym miejscem rozgrywek Pucharu Świata.
Oreiller-Killy – Val d’Isère/Francja
Nazwa toru pochodzi od francuskich legend narciarskich Henri Oreillera i Jean-Claude’a Killy’ego. Zbocze O.-K. z pewnością nie należy do najbardziej wymagających, ale obok Saslong, Lauberhorn downhill run, Streif i Kandahar jest to jedna z klasyków Pucharu Świata. Został on stworzony na igrzyska olimpijskie w 1992 r. Dziś odbywają się tu tylko zawody kobiet. Ludzie jeżdżą na „Face de Bellevarde”. Od 1968/69 r. „kryterium pierwszego śniegu” – nazwa corocznego wyścigu w Val d’Isère – należy do Pucharu Świata.
Masz szacunek? Nie martw się. Często to właśnie trasa i przygotowania do Pucharu Świata sprawiają, że trasy te są tak zdradliwe. W normalnym stanie, są one również zdatne do przejścia dla sportowców hobbystów. Mogą teraz wyruszyć na własną trasę po Pucharze Świata i cieszyć się trasami według własnego uznania, bez konieczności trzymania się dyscyplin Pucharu Świata.
