Nieodłącznym elementem narciarstwa jest odpowiednia technika jazdy i taktyka. SnowTrex omówił ten niezwykle złożony temat z Maxem Holzmannem, trenerem Niemieckiego Związku Instruktorów Narciarstwa (DSLV). W trzeciej części naszej serii wspomniany ekspert udziela cennych wskazówek odnośnie bezpiecznego pokonywania tras z muldami.
Jazda po muldach jest wyjątkowym wyzwaniem, nierówny teren może być bowiem oblodzony i dodatkowo bardzo stromy. Trasy z muldami to dla wielu niemal królewska dyscyplina wśród nartostrad dla profesjonalistów. Dzięki właściwej technice można jednak bez problemu zmierzyć się z tym wyzwaniem.
Jak powstają trasy z muldami?
Pofalowane i nierówne trasy nie są specjalnie tworzone na terenach narciarskich. Większość z nich powstaje w ciągu dnia, kiedy uprzednio spreparowane trasy są regularnie żłobione przez licznych narciarzy i snowboardzistów. Im głębszy i bardziej miękki jest śnieg, tym wyższe pagórki powstają wraz z upływem czasu. Tego typu nartostrady są zatem częstym zjawiskiem na terenach narciarskich. Także w głębokim śniegu obok spreparowanych tras powstają po pewnym czasie pofalowane krajobrazy. Dla miłośników jazdy poza wyznaczonymi trasami to wyjątkowa atrakcja!
Grzbiet i dolina muldy
Zjazd po trasie z muldami jest częścią każdego egzaminu na instruktora narciarstwa, więc nasz ekspert Holzmann doskonale orientuje się również w tym temacie. Jego pierwsza wskazówka: mulda składa się z tak zwanej doliny oraz grzbietu. „Dolina” to przestrzeń pomiędzy garbami, natomiast „grzbiet” jest najwyższą częścią muldy. Cała sztuka polega na tym, by na każdym z tych elementów zastosować właściwą technikę jazdy. „Teren ten jest bardzo niejednolity, przez co tor jazdy jest z reguły ograniczony“, wyjaśnia Holzmann. „Aby bez problemu pokonać poszczególne pagórki, należy zdać sobie sprawę z ich specyficznej budowy.“ Jazda odbywa się nieprzerwanie w górę i w dół, ważne są również szybkie skręty.
Mulda muldzie nierówna
Czy trasy z muldami są zatem przeznaczone wyłącznie dla profesjonalistów? Niekoniecznie. „Zależne jest to od wysokości i odległości pomiędzy pagórkami“, uściśla Holzmann. „Jeżeli mulda jest wyjątkowo twarda i stroma, zjazd nie będzie należał do najłatwiejszych. Na wybór typowej trasy z muldami na stromym zboczu powinni się zdecydować wyłącznie narciarze, którzy są w stanie odpowiednio szybko kontrolować swoje ruchy. Nie brakuje również tras z muldami o nieco łagodniejszym nachyleniu, które idealnie nadają się do ćwiczeń.“
Rozwaga i koordynacja
Zjazd z trasy z muldami wymaga wyjątkowej koordynacji ruchów. Konieczna jest odpowiednio szybka reakcja na zmieniające się warunki oraz zdecydowane skręty. Szybkość, równowaga i poczucie rytmu mają tu nadrzędne znaczenie. „Trzeba być dobrze przygotowanym na różnorodne ukształtowanie terenu“, ostrzega Holzmann. „Jeżeli to zlekceważymy, jazda może się okazać wyjątkowo trudna, a wręcz niebezpieczna.“ Istotna jest przy tym odpowiednia postawa ciała: równomierne rozłożenie ciężaru na narty, lekkie ugięcie stawów kolanowych i biodrowych, wyprostowana górna część ciała. Narty należy prowadzić blisko siebie i pamiętać, by zawsze miały one kontakt z ziemią. Rytmiczne ruchy kolan w górę i w dół służą jako amortyzacja na nierównym podłożu. Górna część ciała oraz ramiona powinny pozostać w miarę możliwości spokojne. Decydujące jest także odpowiednie napięcie ciała, gwarantowane przez dobrą muskulaturę pleców.
Opanowanie skrętów
Wejście w zakręt, zmiana kierunku skrętu oraz wjazd na kolejną muldę funkcjonują bez zarzutu jedynie w przypadku odpowiedniego rytmu jazdy. Holzmann radzi: „Im bliżej względem siebie znajdują się muldy, tym trudniejszy zjazd. Kto decyduje się na pokonanie tego typu trasy, powinien zrezygnować z wchodzenia w zakręty w dolinie muldy.“ Zmiana skrętu powinna się w najlepszym przypadku odbywać obok grzbietu muldy. Podczas wchodzenia w zakręt nogi powinny być ugięte, na zakręcie natomiast należy je wyprostować. „Ważne jest, by hamowanie podczas szybkich skrętów na muldach nie następowało automatycznie. Jeżeli obracamy narty na grzbiecie muldy i stopniowo zjeżdżamy w dół, zwiększamy tym samym hamowanie i bezpieczeństwo podczas pokonywania zakrętów.“
Rekomendacje tras
Przy Nebelhorn dostępna jest prawdziwa perełka wśród tras z muldami: trasa na terenie narciarskim Oberstdorf o długości 700 m uważana jest za najdłuższą nartostradę tego typu w Niemczech. Respekt budzi również trasa Gamsleiten 2 w Obertauern, która jest nie tylko stroma, ale także częściowo oblodzona. Także Szwajcarska Ściana, która w rzeczywistości nosi nazwę „Chavanette“ jest niemal legendarna. Ta ekstremalna trasa z muldami znajduje się na ogromnym terenie narciarskim Portes du Soleil, pomiędzy Champéry (Szwajcaria) oraz Avoriaz (Francja). Kolejne trasy z muldami występują raczej we wschodniej części Alp – we Francji lub w Dolomitach.
Podsumowanie
Podczas jazdy po trasach z muldami konieczna jest odpowiednia postawa ciała i prowadzenie nart blisko siebie. Podczas zmiany skrętu pomiędzy grzbietem i doliną muldy istotna jest aktywna praca nóg i kolan. Górna połowa ciała powinna pozostać podczas szybkich ruchów możliwie stabilna. Szczególnie wysokie muldy można pokonać dzięki technice równoważenia – aktywne przyciąganie nóg podczas zmiany skrętu i prostowanie na samym zakręcie.
Nasz ekspert z Niemieckiego Związku Instruktorów Narciarstwa
Max Holzmann jest wykwalifikowanym instruktorem narciarstwa oraz członkiem zarządu w Niemieckim Związku Instruktorów Narciarstwa (DSLV). Jest on odpowiedzialny za treści kursów kształcących przyszłych instruktorów oraz dostosowanie poziomu trudności na wszystkich etapach kształcenia, począwszy od poziomu 1 aż do egzaminów państwowych w takich dziedzinach jak motoryka, metodyka i teoria.
